O Χρόνης Βεργάκης γραφει για την μεγάλη προκριση του Παναθηναικού επι της Μακαμπι, την επιστροφη σε Final Four μετα απο 12 χρονια, τον Σλουκα, τον Ναν, και όλα τα αλλα παιδιά και κλεινει με το συνθημα και «στο Βερολινο θα ναι ωραια…»
Το ημερολογιο εγραφε 5 Απριλίου 2012 και ωρα 23:30 περίπου το βραδυ, οχι δεν ειναι μια ημερομηνία μιας επαιτείου, ενος τιτλου ή ενος ευρωπαικου, ειναι η τελευταία φορά που ο Παναθηναικός παίρνει την προκριση σε ενα Final Four, ημέρα που εμελε να ειναι η τελευταία γιορτη στο ΟΑΚΑ για μια προκριση, πάλι με την Μακάμπι τοτε, πολύ πιο δυσκολο, ο φωτεινος πινακας εγραφε 86-85, για ενα πόντο
12 χρόνια μετα, πάνω απο 2.000 ημερες, δεν μπορώ να κανω υπολογισμους μη με βαζετε σε αυτο το μαθηματικο τριπάκι, τα ίδια συναισθηματα, τα ίδια δακρυα χαρας, μα πάνω απο όλα δικαιωση για όλα αυτά τα χρονια που ηταν… αιώνας όταν μιλάμε για αυτόν τον οργανισμό που αν ψιλαφισεις την φανελα του σιγουρα θα αισθανθεις της ραφές απο τα εξι αστερια
Και τωρα ειναι η Μακαμπι, πάλι η ομάδα του λαου, πάλι σε πέμπτο παιχνίδι αλλά η αλήθεια ειναι λιγο πιο ευκολα φετος, 81-72 το τελικό σκορ και ο Παναθηναικός βρισκεται στις τεσσερις κορυφαίες ομάδες της Ευρωπης, το αξιζε, το πέτυχε.
Ηταν η καλύτερη ομάδα, μια παρέα που μεσα σε μια χρονιά εκανε τα αδυνατα όχι να φαινονται δυνατα αλλά να φαινονται τόσο μα τόσο απλά, που μονο ετσι δεν ηταν, μια ομάδα απο το… πουθενα με νεο προπονητη (τι προπονητη ομως) με 10 ολοκαινουργιους παιχτες που καλά – καλά μπορεί να μην ξέρανε τα ονοματα τους μεταξύ τους (πλάκα κανω αλλά ενδεικτικο της καταστασης) και όλα σε μια διαφορετική συνθηκη, κατασταση, και καταφερε αυτη η ομάδα να νικήσει όλα τα εμπόδια, να νικήσει τους τραυματισμους, να νικήσει τις διαιτησίες, να νικήσει τους πάντες
Απο 17η περυσι, να βρεθει στην δευτερη θεση μεσα σε λιγους μηνες και απο εκεί με το πλεονέκτημα και απο εκεί στο Final Four, δεν το λες και μικρό πράγμα αντιθέτως ενα μπασκετικο… θαυμα, ενα επιτευγμα που ομοιο του δεν θυμάμαι στα χρονικά της Ευρωλιγκας
Ο Παναθηναικός λοιπόν βρίσκεται στο Final Four γιατι πολύ απλά ήταν η καλύτερη ομάδα, εκανε πολύ καλή πορεία και στην κανονική διάρκεια και ειχε πολύ πιο ποιοτικο ροστερ και αξιζε να βρεθει εκεί οποτε δεν μπορουμε να μην αναφωνησουμε οπως κανει απο χθες καθε φιλος του Παναθηναικού «Και στο Βερολίνο θα ναι ωραια… με τον Βασιλιά παροντα» το τελευταίο το προσθεσα ο γραφων
Η αλήθεια ειναι για να περασουμε και στο αγωνιστικο όχι οτι εχει σημασια γιατι το αποτέλεσμα μετραει και αυτο σε στελνει στον τελικό αλλά ειδα ενα παιχνίδι, ενα 30λεπτο να πω την αλήθεια που εμοιαζε καρμπον με τα τεσσερα πρώτα παιχνίδια, η Μακάμπι να μπαίνει πολύ δυνατα (ειναι χαρακτηριστικο πως κέρδισε τα πρώτα δεκάλεπτα και στα πέντε παιχνίδια) με τον Ντιπαρτολομεο, τον Μπράουν, τον Νιμπο να (δειχνουν) μην εχουν αντίπαλο και τον Παναθηναικό να μην εχει μπει με την σκληραδα, με την αποφασιστικοτητα που επιβάλουν τετοια παιχνίδια
Παρόλο αυτά οι πράσινοι με τον Σλουκα να κάνει εκπληκτικο παιχνίδι αλλά και τον Λεσόρ και τον Ναν σε μερικές περιπτωσεις μεναμε κοντα στο σκορ και αυτό βοήθησε στην αντεπιθεση τους στο τεταρτο δεκάλεπτο, γενικά ο Παναθηναικός αυτό που έλεγα και θέλω να διατυπωσω ειναι οτι παρασυρθηκε απο τον ρυθμό της Μακάμπι, η Μακάμπι επέλεξε να βάζει πιεση στον Παναθηναικό παίρνοντας αυτά τα μικρά προβάδισματα και ετσι να αγχωνει περισσότερο την αμυνα
Πότε άλλαξε αυτό; Μα φυσικά οταν η αμυνα εγινε η πρωταγωνιστρια στον αγωνιστικο χωρο, οταν ο Παναγιωτης Καλαιτζάκης στο 60-56 εβγαλε δυο τρομερες αμυνες και στην μια την μετουσιωσε και σε καλάθι με ωραιο λεί-απ. Οταν εν ολιγης ο Παναθηναικός αποφασισε να γινει πιο σκληρος, ο Μπράουν κουραστηκε, ο Ντιπαρτολομεο επαιζε με προβλημα οποτε κάποτε θα επεφετε ο ρυθμος του, λυσεις παραπάνω δεν ειχε κοντρα σε μια ομάδα που διέθετε απειρως καλύτερες λυσεις σε αμυνα και σε επίθεση
Και ετσι ηρθε και το ξέσπασμα στο τελευταίο δεκάλεπτο που οι πράσινοι αρχικά ετρεξαν ενα 6-0 και στην συνεχεια ενα 10-2 ανεβαζοντας την διαφορά στο 68-58, καθώς και τα τριποντα που εβαλαν οι Ισραηλινοι στο τέλος και μειωσαν σε 68-61 και 71-64 δεν ηταν ικανα καθώς πλέον το νερο ειχε μπει στο αυλάκι, η πλάστιγγα ειχε γειρει υπέρ των πρασινων ενω καιο χρονος ηταν συμμαχος τους
Πλέον ο Παναθηναικός εχειόλα τα φοντα να διεκδικήσει τον τροπαιο μετα απο 13 χρονια της Ευρωλιγκας, πηγαινει με τον τιτλο του δευτερου φαβορι και ειναι στο χερι του αν θα ολοκληρωσει το… θαυμα ή θα το αφησει στην μεση, πάντως οπως και να εχει σιγουρα το πρώτο (θαυμα) εγινε, πρεπει να ακολουθησει και το δευτερο
Υγ. Επειδή ακουω πολλά για τις βολές πραγματικά οσοι τα λενε αυτά ειναι νουμερο για το… δελφιναριο. Το γελιο! Ειλικρινά σε μια δοση εκαναν επιτηδες φαουλ στον Λέσόρ οποίος ειχε σε κάποιο σημειο 2/12 βολές και εφτασε νομιζω 3/14 καθώς ο Αμερικανός παιχτης τις εχανε, δηλαδή οι παίχτες της Μακαμπι εκαναν επιτιδες φαουλ στον Λεσόρ αφενος να σταματησουν την επιθεση αφετερου να μην δεχτουν ποντο μιας και ο Αμερικανός ηταν απελπιστικά αστοχος.
Και επίσης οκ, ηταν 35-6 οι βολές και δεν ξέρω ποσες, αφου πάνω απο τις μισες ηταν εκτος στόχου τοτε πως επηρεασαν το αποτελέσμα; Ενα γριφος για… σοφους
Leave feedback about this